Voor veel eerstelijns- en kleinschalige zorgaanbieders bleek de verplichting om bij meer dan 25 zorgverleners een intern toezichthouder aan te stellen in de praktijk lastig uitvoerbaar. Het aanstellen van drie onafhankelijke toezichthouders bracht aanzienlijke administratieve lasten en kosten met zich mee, terwijl er in deze categorie instellingen doorgaans geen sprake is van intensieve of risicovolle zorg.

Aan deze situatie is nu een einde gekomen. De grens voor de verplichting tot intern toezicht is verhoogd naar meer dan 50 zorgverleners voor instellingen die geen 24-uurszorg bieden en die geen medisch-specialistische zorg, verpleging, begeleiding of persoonlijke verzorging verlenen. Deze wijziging, opgenomen in artikel 5 onder e van het Uitvoeringsbesluit Wtza, heeft als doel de regeldruk voor deze zorgaanbieders te verlichten. Let op: geteld moet worden met het aantal zorgverleners en dus niet met het aantal fte. Het aantal zorgverleners zal in de praktijk door parttimers wezenlijk anders zijn dan het aantal fte.

Voor zorginstellingen die wél intensieve of langdurige zorg leveren, zoals verpleeghuizen of aanbieders van medisch-specialistische zorg, blijven de bestaande eisen onverkort van kracht ex. artikel 4 lid 1 Wtza. De wetgever acht deze eisen gerechtvaardigd vanwege de verhoogde risico’s voor cliënten binnen deze categorieën.

Door deze wijziging worden naar verwachting circa 600 instellingen uitgezonderd van de verplichting tot het instellen van een interne toezichthouder. Dat betekent een aanzienlijke vermindering van administratieve lasten en kosten, en biedt meer ruimte voor deze aanbieders om zich te richten op hun kerntaak: het verlenen van goede zorg.

Heeft u vragen over de Wtza of governance in de zorg, neemt u dan contact op met de experts op het gebied van het Gezondheidsrecht van Nysingh, die u hierover kunnen adviseren.