De uitspraak komt op een bijzonder moment, omdat met het in werking treden van de Omgevingswet op 1 januari 2024 het planschadevergoedingsrecht ingrijpend is gewijzigd. Zo staan bij de begroting van de schade niet langer de planologische mogelijkheden centraal maar het feitelijk gebruik dat van gronden gemaakt is en gaat worden. Om die reden wordt onder vigeur van de Omgevingswet ook niet langer van planschade gesproken maar wordt steeds de term ‘nadeelcompensatie’ gebruikt.

Toch denkt de Afdeling dat aan het door haar gegeven overzicht in de praktijk behoefte zal bestaan, omdat zij verwacht dat vanwege het overgangsrecht het ‘oude’ planschadevergoedingsrecht voor de rechtspraktijk voorlopig van belang zal blijven. In de artikelen 4.19 en 4.20 Invoeringswet Omgevingswet (de Afdeling spreekt per abuis over de Invoeringswet Omgevingsrecht), is immers kort samengevat bepaald dat het oude planschaderecht van toepassing blijft wanneer het verzoek om vergoeding van schade betrekking heeft op een planologische maatregel die voor 1 januari 2024 in werking is getreden of op dat moment in procedure was. Omdat verzoeken om planschade kunnen worden ingediend tot vijf jaar na het onherroepelijk worden van de schadeveroorzakende maatregel (art. 6.1 lid 4 Wro) en besluitvorming na dat tijdstip nog moet volgen blijft het planschadevergoedingsrecht voorlopig relevant.

Hoewel de Afdeling zelf spreekt van een overzicht op hoofdlijnen, bevat de uitspraak een uitgebreid en gestructureerd overzicht van beslissingen van de Afdeling over regelmatig terugkerende vraagstukken. Wie een vraag heeft over het planschadevergoedingsrecht doet er daarom goed aan om eerst deze uitspraak te raadplegen.