Aansprakelijkheid voor schade door aanleg glasvezelkabels

Gedoogplicht Telecommunicatiewet

Het glasvezelnetwerk in Nederland wordt in hoog tempo uitgebreid. Glasvezelaanbieders spelen in op de groeiende behoefte aan snelle en stabiele internetverbindingen door steeds meer gebieden te voorzien van glasvezelkabels. Die kabels komen voor het overgrote deel in openbare gronden te liggen die in beheer zijn van gemeentes, provincies of andere overheden. Zij zijn in hun hoedanigheid als rechthebbende op die openbare gronden verplicht te gedogen dat ten dienste van een openbaar elektronisch communicatienetwerk, zoals een glasvezelnetwerk, kabels in en op deze gronden worden aangelegd, in stand gehouden of opgeruimd. Dat is wettelijk bepaald in artikel 5.2 lid 1 van de Telecommunicatiewet.

Schade en vergoedingsverplichting

Bij de graafwerkzaamheden die nodig zijn voor het aanleggen en onderhouden van glasvezelkabels, wordt meer dan eens schade toegebracht aan (zaken van) de gedoogplichtige. Wegen en paden worden opengebroken, riool- en waterleidingen raken beschadigd en bomen en beplantingen worden (soms onherstelbaar) aangetast. Artikel 5.7 lid 1 Telecommunicatiewet schrijft voor dat de schade die voor de gedoogplichtige voortvloeit uit de aanleg, instandhouding en opruiming van de kabels, door de aanbieder van het openbaar elektronische communicatienetwerk dient te worden vergoed.

Aansprakelijkheid aanbieder(s)

In het hiervoor genoemde arrest van het hof ‘s-Hertogenbosch kreeg een gemeente te maken met zo’n schadegeval. De situatie was als volgt. Partij X, een coöperatie opgericht om onder meer het buitengebied van verschillende gemeentes te voorzien van glasvezel, heeft onderneming Y ingeschakeld om een glasvezelnetwerk aan te leggen in openbare gronden van de gemeente. Door de graafwerkzaamheden is de kwaliteit van de grond verslechterd, wat voor de gemeente onder meer hogere herstel- en onderhoudskosten met zich bracht.

De gemeente stelde zowel partij X als partij Y op grond van artikel 5.7 Telecommunicatiewet aansprakelijk voor de schade die zij leed door de aanleg van het glasvezelnetwerk. Partij Y stelde zich op het standpunt dat zij niet kon worden aangemerkt als aanbieder van een openbaar elektronisch communicatienetwerk in de zin van de Telecommunicatiewet. De gemeente kon van haar daarom niet schadevergoeding vorderen op grond van artikel 5.7 van die wet, aldus partij Y. Dat partij X als aanbieder van een openbaar elektronisch communicatienetwerk kan worden aangemerkt, was in de procedure bij het hof geen punt van discussie.

Het hof oordeelde daar anders over. Hoewel de Telecommunicatiewet geen definitie kent van het begrip ‘aanbieder van een openbaar elektronisch communicatienetwerk’, kent de wet in artikel 1.1 wel een definitie van het begrip ‘aanbieden van een elektronisch communicatienetwerk’, namelijk het bouwen, exploiteren, beheren of beschikbaar stellen van een elektronisch communicatienetwerk. Zoals gezegd, was vast komen te staan dat partij Y het glasvezelnetwerk had gebouwd. Dit valt onder de definitie van het aanbieden van een elektronisch communicatienetwerk. Het hof oordeelde dat partij Y dus wel degelijk kan worden aangemerkt als aanbieder van het glasvezelnetwerk. De gemeente kan dus op grond van artikel 5.7 lid 1 Telecommunicatiewet beide partijen aanspreken voor de schade die bij de aanleg van dit netwerk is ontstaan.

Deze uitspraak illustreert dat de partij die het glasvezelnetwerk heeft aangelegd niet zonder meer onder aansprakelijkheid kan uitkomen door te stellen dat die werkzaamheden in opdracht van een ander zijn uitgevoerd.

Meer weten over aansprakelijkheid voor schade door de aanleg van glasvezelkabels?

Heeft u te maken met schade door de aanleg van (glasvezel)kabels of daaraan verrichte onderhoudswerkzaamheden? Of wilt u meer weten over dit onderwerp? Neem dan contact op met ons team overheidsaansprakelijkheid. Wij staan klaar om u te adviseren.