In eerdere artikelen bespraken wij het wetsvoorstel Wet Homologatie Onderhands Akkoord (WHOA) en het belang van deze wet voor de praktijk. Nu de WHOA op 1 januari 2021 in werking treedt informeren we u in een serie artikelen over de mogelijkheden die deze wet biedt. Daarbij belichten wij de WHOA zowel vanuit het perspectief van bedrijven in financieel zwaar weer als vanuit het perspectief van crediteuren van deze bedrijven.

De WHOA procedure

In een eerder artikel vertelden wij u meer over de procedure van de WHOA en het verzoek tot het aanwijzen van een herstructureringsdeskundige. In dit artikel vertellen wij u meer over de twee soorten procedures waarlangs een akkoord tot stand kan komen: de besloten en de openbare procedure.

De besloten procedure

Bij een besloten procedure wordt niet bekend gemaakt dat de ondernemer of een herstructureringsdeskundige bezig is om een akkoord voor te bereiden. Bij deze procedure worden alle verzoeken aan de rechter in de raadkamer (achter gesloten deuren) behandeld en wordt er niets gepubliceerd.

 

Deze besloten procedure lijkt vooral geschikt te zijn als het de bedoeling is om slechts aan een beperkte groep crediteuren of schuldeisers een akkoord aan te bieden (zie voor meer informatie deel IV ‘Inhoud van het akkoord: wat is er mogelijk?’). Het biedt de ondernemer en/of de herstructureringsdeskundige de mogelijkheid om het akkoord in relatieve rust voor te bereiden en tot stand te brengen. Negatieve publiciteit over de ontstane financiële problemen en daarmee samenhangende consequenties wordt op deze manier voorkomen.

De openbare procedure

Bij een openbare procedure wordt, anders dan bij een besloten procedure, wel aan derden bekend gemaakt dat er een akkoord in voorbereiding is. Een openbare procedure wordt namelijk in het openbaar behandeld en in het Insolventieregister van de Rechtspraak en het Handelsregister van de KvK vermeld.

De keuze tussen een besloten of openbare procedure

Afgezien van het onderscheid in het besloten karakter van beide procedures kunnen internationale aspecten een rol spelen bij de keuze voor de besloten en/of de openbare procedure. Dat houdt verband met het feit dat de gedachte van de minister is dat de EU Insolventieverordening in beginsel van toepassing is op de openbare akkoordprocedure terwijl de besloten akkoordprocedure is onderworpen aan de regels van het commune internationale privaatrecht. De Insolventieverordening kent een aantal belangrijke beperkingen die het herstructureren van internationaal opererende ondernemingen tot problemen kunnen leiden.

 

Het is aan degene die het initiatief neemt tot de procedure om te bepalen welke procedure het beste aansluit bij de situatie waarin de onderneming zich bevindt en welke procedure de meeste kansvan slagen heeft. De keuze moet uiterlijk worden gemaakt als de rechter voor het eerst bij de procedure wordt betrokken. Daarna is het niet meer mogelijk om te wisselen van spoor (van een besloten naar een openbare procedure of andersom).

 

Wordt het verzoek tot aanwijzing van een herstructureringsdeskundige door een derde gedaan? Dan mag de ondernemer zich bij zijn verhoor uitlaten over de keuze voor een van beide procedures. Uiteindelijk is het de rechter die beslist.

 

Lees meer over de WHOA: